Rusałka I

Usiadł na mym palcu jakby od niechcenia
Złożył rdzawe skrzydła zaczął spacerować
Wiatr powiewał wolno od strony strumienia
Nie mogłem wydobyć z siebie ani słowa

Chodził tak przez chwilę potem znów przystanął
W słonecznych promieniach zdawał się być czarny
Byliśmy tam razem prosty człek i anioł
A dzień chociaż ciepły był duszny i parny

Ludziom przeznaczone co przed drozdem skryte
On inaczej patrzy na króla przestworzy
Nie pojmiesz dlaczego tak proste stworzenie
Jednemu dziełem sztuki innym prozą życia

Odleciał w przestworza patrzyłem nań krótko
A potem zwróciłem twarz ku lebiodzie
Posadzę ją sobie we własnym ogródku
Doda kropli blasku kwiecistej przygodzie

Druga wersja ukaże się wkrótce :)

autor

Roklin

Napisany: 2013-08-28 Dodano: 2013-09-08 22:08:34

Ten wiersz przeczytano 2697 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie