Rybak światła

Specyficzny rybak światła, wciąż je garnie w swoje sieci,
taka jego życia aura, słońce nie chce w nim zaświecić,
każdy, choćby blady, promyk zza chmur wyjść się ciągle boi,
jak on zbłądził, co uczynił, że ten mrok ponad nim stoi?

Nie wie, gdzie są owe blaski, łun miliardy, gwiazd tysiące,
kule magmy i świetliki lub choć księżyce milczące,
które swoje nikłe światło też już przed nim uchowały,
w tych jasnościach garstki szczęścia, kilka celów bardzo śmiałych.

Teraz jednak coś wyłowił... nie... on dotarł na granicę,
gdzie czerń w oczach komponuje się wśród ciszy z bladym licem,
nadzieje z jego przyszłości ulatują niczym sny,
w jego sieciach nie ma światła, ni jasności, tylko łzy...

autor

Sigul

Dodano: 2006-10-09 06:30:56

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie