Rymowanka o kartoflu [ dla Tomcia]

pamiętasz te zapachy z dzieciństwa
na polu pustym pieczone kartofle
w pocie czoła naci widłami wytrząchiwanie
kopczyków szeregiem stojących formowanie

a gdy praca była skończona
nać wytrząchnięta w kupki ułożona
zapałki w dziecinne ręce się brało
od kupki do kupki się biegało podpalało

październikowe słońce za las się kryło
niebo zimne czerwienią krwawiło
ogniska jak wulkan dymy wyrzucały
w ich popiołach ziemniaki się opiekały

kijami upieczone bulwy dziatwa zgłodniała
z popiołów ognisk z radością wyciągała
przerzucała z ręki do ręki kartofel upieczony
z łupiny obierała dmuchała solą posypywała

a jak smakował rzecz wprost nieopisana
nęcił swym swędem na wpół zwęglonym
wiatr aromat jego lekko zdmuchiwał
a on w jesienne chmury z dymem ulatywał

nie smakuje dziś tak podany do stołu
choć może to być nawet kartofel pieczony
nie ma on w sobie tej dawnej nuty
dziecinnych bajkowych radości szalonych

autor

stefan2230

Dodano: 2011-01-09 12:02:19

Ten wiersz przeczytano 3539 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie