Rytmikus vulgaris czy coś takiego

Kolejny już tekst jak kolejny cios w nos
Aż jeży się włos, bo jak Kapitan Kloss
Wchodzę, nikogo nie uszkodzę - stare kino
Zero krwi – tamte czasy nigdy nie przeminą
A rymy płyną wciąż szybko jak nasza Wisła
Staram się pisać tak, aby atmosfera nie prysła
Nie skisła – nie czas na przestój, dalszy ciąg programu
Żadnego spamu, zero szpanu i nic dla chamów
Tutaj nie znajdziecie, bo w moim świecie „peace”
My name is Kris and I create rhymes like this
Piss off – Love not war, to mój tor - wracam
Do korzeni i obcym językiem nie zawracam
Wam głowy, bo polskiej mowy nie zapominam
Uważając, że obce słowa to teraz jakaś kpina
Co chwila jakieś „Sale”, „briefingi” czy „szopy”
A przecież piękny jest polski i choć kłopoty
Mają z nim obcokrajowcy, to polski to podstawa
I w nim też tworzę, gdyż rymowanie to ostra zabawa

Dalej do przodu po przerwie pomykam jak muzyka
Pomyka z głośnika, bo taka rytmika, to moja logika
Taktyka, polityka wymyka się spod kontroli
Głowa już boli gdy każdy tam głupoty wciąż soli
Do woli, bo przecież wolność słowa w Polsce mamy
Która co chwilę uwalnia w telewizji same chamy
Uciekamy od nich, lecz i tak w telewizji wciąż oni
A niech się jeden z drugim goni, bo ja tylko woni
Poezji się oddaję, zapodaję moim stylem ile tylko da się
Jak kasą na kasie, na której marzę o jakieś trasie
Ale to marzenia, bo mój głos to totalna pomyłka
Za występ publiczny grozi mi zsyłka lub do tyłka
Kopów sto, więc w to do końca nie wchodzę gdyż
Niektórych rzeczy nie przeskoczysz chociaż śnisz
O nich – głosu nie mam, mam za to dobry słuch
Nie opuszcza mnie dobry duch, a teraz pora na twój ruch

Do trzech razy sztuka, więc w klawiaturę dalej stukam
Szukam natchnienia, trzecia zwrotka którą na Facebooka
Wrzucam jak palacz nikotynę w płuca – dawka mała
Rymów na psychikę waszą negatywnie nie zadziała, chała
Mówisz – strzała słyszę gdy piszę komentarze, wasze twarze
Jakieś enigmatyczne, wciąż wielu z nich jeszcze nie jarzę
Darzę sympatią realnych znajomych, bo reszta dla mnie
Na dnie lec może, nie ładnie wiem, ale dokładnie
Tak jest i na żaden gest sympatii tekturowa postać
Nie może liczyć, musi w cieniu zakłamania zostać
Sprostać temu jest trudno, ale nikt nie mówił, że życie
Będzie proste, że za każdym razem na szczycie
Stanie się, o nie a mnie już trochę los doświadczył
Ale co tam, to szczegół, więc będę patrzył
Na świat przez różowe okulary, optymizm na full
Gul, gul – piję dobre piwko, lecz żaden ból
Głowy mi nie grozi, zmrozić jednak trunek należy
Bo inaczej będzie koniec dobrej imprezy
Nie składaj skargi na kobietę co wargi ma jak kaczka
Bo jej ten silikon będą kiedyś wywozić na taczkach
Kilogramami, razem z kompleksami, ale taki już los
To był ostatni cios, odchodzi Kapitan Kloss

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2017-08-06 Dodano: 2017-08-08 00:03:20

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie