RZECZY MARTWE.

w pluszowej zabawce usmiechniętej
widze łzy na plastikowym oku
wyszyty czerwoną nicią uśmiech
rozpruwa się w sercu jej o zmroku

plastik odbija światło sztucznych źrenic
to taki szczęściem wzrok bijący przecież!
a łzy się topią w świecie pluszu
co nie zna nikt go na tym świecie.

a ja po północy się wlewam
to tego kubka magicznego
i widzę prawdę plastikową
i nie dotyczę świata mego.

zamieniam się w pluszową masę
i myśli me odsyłam w eter
i jest mi dobrze z tym trwać smutku
choć tak umieram powolutku.

na co nie spojrzę, co nieżywe
życiem tętniące mi się zdaje
i choć tu racji nie ma żadnej
ja tu, w tym kubku pozostaję.

autor

jigga

Napisany: 2007-02-21 Dodano: 2007-02-25 11:17:00

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie