Rzeczy martwe

Puk ! puk! – kto tam ?
Śmierć!
-Ale ja nie gotowa !

-Otwierać, mam wezwanie!

-Niech Pani poczeka, dokończę śniadanie…

-Gadanie… Myślę że Pani ucieka.

-Skądże, od dawna na Panią czekam,
Wczoraj udałam się do fryzjera,
O niebo lepiej wyglądam teraz.
Kosmetyczkę także odwiedziłam,
A ! I ten piękny zegarek kupiłam.
Co prawda odmierzać czas już nie długo będzie
Ale człowiek tym większy co za życia zdobędzie.
Bo ja to bardzo hojna kobieta.
Niech pani zerknie. Cóż za bransoleta !
Wysadzana najdroższymi kamieniami,
Wartość jej liczona sześcioma cyframi.
Niektórzy dom za to kupują !
Eh, jak to sobie życie rujnują …
Da Pani wiarę ? Za takich prostaków !
Bez szczęścia ? Bez przyjemności smaku.
Ale koniec tej przyjemnej gatki,
Czas spakować te wszystkie szmatki.

-A Gdzież Pani ciągnie te walizy ciężarne ?
Nie przejdą nawet przez bramy cmentarne.
Szanowna damo, bez urazy, to śmieci.
I tylko pamięć po śmierci świeci.
Odejdziesz teraz bez pożegnania,
Nie biorąc nawet drugiego śniadania.

autor

Chcialbym

Dodano: 2009-10-18 22:24:13

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie