Rzeczywistość

W cieniach ludzkich
Umęczonych spazmatycznym istnieniem
Trwa cisza wychudzonych myśli.
Z wysokiego stopnia egzystencji
Zepchnięci
Na poziom podstawowy.
Bez słów-
Jeść
Spać
Żyć.
Obyć się bez emocji
Bez duszy i serca.
Zniszczyć siebie
Puste oczy w tle naszego cierpienia.

A prostytutki przedwojenne
Z miłością w nagich piersiach
Podchodzą
Do zawszonych,
Pół-martwych
Żydowskich dzieci.
I oddają porcję
Obozowego jedzenia.

autor

Madziulka d;)

Napisany: 2008-09-20 Dodano: 2008-09-21 10:27:05

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie