Rzeczywistość dnia codziennego

Wszystko się wali, wszystko się pali
Czy jeszcze zdołamy coś z tego ocalić
Scalić te puzzle które rozrzucił czas
Czy to już jest przeszłością co było w nas
Cały czas kwas a dawne wspólne tematy
Jak zwiędłe kwiaty poszły na straty
Zostało już tylko wspólne mieszkanie
Razem, a jednak osobno – i to ujadanie
Oddzielne spanie – dwie nieznajome sobie dusze
Dlaczego tak żyć muszę i w tym wszystkim się tak duszę

Było, minęło i nie wróci już więcej
Żyje jedynie, by móc być przy Milence

Piękne rozdanie, lecz karty jak to w grze
Na początku wszystko super, ale potem już nie
Źle zaczęło coś iść, coś gasło za każdym razem
Arcydzieło stawało się już zwykłym obrazem
Farba spłynęła rozmyta przez szary dzień
A po uczuciu pozostał jedynie jakiś cień
Brak kompatybilności, brak już miłości
Pełno szarości bez drogi do przyszłości
Razem, tym obrazem nie da się już cieszyć
I niestety z nową muzą przyjdzie mi zgrzeszyć

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2018-05-23 Dodano: 2018-05-23 20:44:35

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie