Rzeka zapomnienia
* tyle do szczęścia jest mi potrzebne...
Chciałabym móc z przelotu wiatru
wyłuskać najcieplejsze promienie słońca,
które kryją w sobie cudowne chwile.
A później z garści cienia
zbudować przepiękny dom spełnionych
marzeń,
który byłby miejscem mego doczesnego
przeznaczenia.
A na sam koniec chciałabym stanąć
nad cichą rzeką zapomnienia
i powiedzieć : kocham
autor
Melanii
Dodano: 2007-04-30 21:03:20
Ten wiersz przeczytano 837 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz piekny...... życie bez marzeń byłoby nudne
Pamietaj chcieć to móc moja droga...... Szepcz miłosne
słowa szepcz....Pozdrawiam