rzymska kolacja lub morituri te...

w tle, biblioteka celsjusza. przekłada na arabskie.
litery, tabliczki i znaki. na niebie, spadające życzenia.
coś, do czego przyznaję się z zamkniętymi ustami.
jest dobrze, jak żołnierze z wojen wracają żywi.

obok colos(eum) z balsy i laurowa kolacja.
przy zniczach, idziemy po jezusowych trupach.
świeże tam jeszcze ślady męki widelców i filiżanek.
na piasku gorącym od heliosa, mieni się już rzym.

jest w tobie klaudiusz i andromeda.
wyryci, w brązowym metalu tarczy gladiatora.
jakby na przekór wieczności, wtopieni zdobieniem
z id marcowych: Bracia, Rzymianie... -pada na stół:

mój ślepy rufus używa panieńskich nazwisk matki.

lecz wciąż maximus. dla ciebie forum romanus.
jeszcze w myśli szaleńca, co walczy z tytanami -
świadomy tej próby ognia. z wodą kanałów płynie
zdychaj zdrów. za plecami, niejakie igrzyska:
widowisko na dziesięć tysięcy westchnień i krzeseł.
tam ćwiczą łamane palce i koniuszki rydwanów.
tych co wczoraj, rozkładałem na czerwonym płótnie.

słyszę syreni i nieprzespane noce,
słodkie jak dojrzale figi.
znów kapiesz mi bezwstydnie z rąk.

bylem głupcem, wierzącym w gryfony.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-04-17 20:41:34

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie