Są tacy ludzie
Są tacy ludzie, którzy rzucili wszystko,
Którzy zapomnieli, jak mają na imię,
Są tacy ludzie, którzy Biedę naśladują:
Nad rowem siadają i chlebem z psem się
dzielą,
Są tacy ludzie, który stracili sens, aby
zyskać Sens,
Zabrali kij pielgrzyma i kapelusz
słomkowy,
Są tacy ludzie, który żyją w cieniu
blokowisk górskich,
Zawsze mają bieżącą wodę i prysznic,
Są tacy ludzie, którzy wybrali, to, czego
znieść nie mogli:
Kłótnie o nory, szczekanie i wycie wilków,
wrzask gówniarzerii ptasiej,
Są tacy ludzie, nazywają siebie
"Włóczykijami",
I są wszędzie:
To my w naszych marzeniach...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.