są takie chwile
proza pisze się sama
wchodzi w ustalone ramy
wypełnia dzień - noc
rozwleka się na lata
w sepii uśmiercone na wieki
młode twarze - imiona
a wiersz
ożywi kamień
gamą tłumionych uczuć
wtedy pęka powłoka - z głębi wypływa
strumień
rwąca rzeka
wpadam - stając się
częścią oceanu
i tęsknotą za odległym
horyzontem
czytaj
czytaj szeptem
niech śpi czujna proza
a ty mnie zaczaruj
myślą
muśnięciem
sercem
autor
Donna
Dodano: 2019-08-07 15:56:27
Ten wiersz przeczytano 1916 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Piękny wiersz. A super są te chwilę których jeszcze
przed nami tyle.
pięknie i przyjemnie się czyta
rozmarzona, ślę serdeczności :)
Witaj, Przyjaciółko :) od czasu do czasu można wpleść
trochę poezji w prozę życia :)
Dziękuję za niespodziewane wizyty, na które przestałem
już liczyć. To dla mnie zaszczyt. Życzę Tobie pięknej
niedzieli Danuto. :)
więc Donno pięknie czarujesz ...
- ślicznie - prozę upiększa poezja - czytałam z
przyjemnością.
Sklerotyk wrócił z plusem...przepraszam;)
Tak dawno Cię nie widziałam, ze umknął mi Twój piękny
wiersz...fakt, że też bywam rzadko. Pozdrawiam
Danusiu;)
Danusiu piękny wiersz, pozdrawiam
Piękny, metaforyczny wiersz.
Pozdrawiam.
mądrość myśli przelana słowem... super
pozdrawiam
wiersz z głębią,,,pozdrawiam:)
Wiersz zaczarował :-) A na prozę warto mieć baczenie!
(wiem coś o tym, jako prozaik, hehe ;-)). Pozdrawiam
serdecznie :-)
Piękny wiersz, podoba mi się bardzo. W szczególności
ta czujna proza :-) I ona jednak , wbrew pozorom,
potrafi zaczarować :-) Pozdrawiam ciepło :-)
Pozdrawiam Danusiu
i Happy Thanksgiving Day!
Pozdrawiam serdecznie.;)