Sadem po wiośnie

wiersz

I idź boso przez Serce, gdy ciebie mi wzięto za wczas
Kozakami zbyt późno, bo zbyt wcześnie widzę spojrzenia w Nas

Podróż za mała jest
od końca, do siebie

- myślami wrócę tu znów do Ciebie
by poczuć Twój zapachów smak

Gdy widzę, wspominam i świecę
lecz nic nie czując oczyma dotykam ręce
- twój owoców las, co lubię rwać
wcześniej zapragnąć do życia wstać

i przyjść do Ciebie
i śpiewać

I widzę Cię w lesie i Siebie mi daj
Płomieni z deszczem
Blasku, co oświeca mój raj
Owocem, chce dziś się wznieść do nieba
zbudzić, jak kwiaty do życia

I poczułem uśmiechem radość

płynie
chwytając się dłońmi gwiazd
gdzieś, nie otwartych filiżanek
między wierszami

Niech łyk kompotu wolniej zapomni straconych dni w nas
- tamte dwa
a garaż zapasów, do woli przepełni się z wdzięczności
I łąki z podmuchem wiatru, jak taniec na raz ukoi

Widać tu wiele drzew, lecz owoców w nim brak
i filiżankę, co kawy nie ma

i są łyki dwa

Dawid „Dejf” Motyka

dedykuję mą prozę, pani Ali

autor

Dawid Dejf Motyka

Napisany: 2019-11-09 Dodano: 2020-12-02 15:49:12

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie Okazje Święto Kobiet

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie