Sam
Sam w pustym pokoju
Sam na sam ze sobą
Już nikt niepamięta ż był
ktoś taki jak ja
Zapomniany sobie samemu zostawiony
Co ma za to że zawsze swą dłoń
wyciągał gdy ktoś w potrzebie był
Co ma za swą dobroć
Za serce marne swe
Ma samotność
Ma siebie
Ma pustkę swą
autor
grzes1971
Dodano: 2007-09-09 20:47:54
Ten wiersz przeczytano 516 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Smutny wiersz, kilka powtórzeń mi się gryzie choć są
zamierzone. Błąd się wkradł. Ale wiersz w moim
klimacie. Ja znam dwa rodzaje samotności, pierwsza to
to gdy jestem tak samotna, że siebie mi brakuje, a
druga to samotność w tłumie, wielu dookoła i nikt nie
zrozumie...:)
Ten wiersz jest dowodem na to , że można czuć się
samotnym wśrod tłumu ludzi...Bardzo wzruszający
wiersz, bo wiele w nim bólu, smutku i melancholii...