sam na sam ze sobą.

Mocno daje o sobie znać.
-Kto? Co?
Krzywdzi mnie nawet o tym nie wiedząc.
-Czym? Jak?
Beztrosko żyje sobie.
-Gdy?
Gdy ja cierpię z jego powodu.
Czuję się jak puste pudełko po ciastkach.
-Puste pudełko po ciastkach?
Tak. Do wyrzucenia. Nie warta nic, nie potrzebna nikomu.
- ...
Wszystko chcesz wiedzieć, nawet to czego sama nie wiem.
Jestem kłębkiem niepewności. Między mną a szczęściem jest cieniutka,
bezbarwna nitka. Nie mam jak się do niego wspiąć.
-Chcę wzmocnić tę nić, byś mogła sięgnąć szczęścia.
Tylko on może ją wzmocnić. Niczyja pomoc,
najlepsze przemówienia,
porady...
nie dadzą tyle ile ciepłe słowa wypowiedziane z jego ust.
-Rani cię, a ty nadal go kochasz?
Oddałam mu swoje serce.
Zostałam bez niczego.
Chciałam dobrze dla niego.
Myślałam, że dla miłości trzeba się poświęcać.
Nie uważałam, przymknęłam oczy i mam za swoje.
Byłam pewna, że na pasach i zielonym świetle nic mi nie grozi.
Nie da się nagle przestać kochać.
Miłość wybacza.
Czekam.
-Na co?
Aż któregoś dnia przyjdzie, przeprosi, powie, że odwzajemnia moje uczucia.
-Nie bądź głupia. Nie licz na to, nie rób sobie fałszywych nadziei.
Oślepłam. Później straciłam też słuch, węch i resztę zmysłów. Zatraciłam się do granic możliwości. Myślisz, że jeszcze potrafię podejmować właściwe decyzje? Mam wszystkiego dosyć.
Dobranoc.

autor

julka15

Napisany: 2017-08-28 Dodano: 2017-08-28 22:44:55

Ten wiersz przeczytano 679 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie