Sam Sobie.

Powoli się przeistaczam, powoli rozrzedzam opary niedomówień,
Agnostycyzm wypieram ateizmem, choć lubię swoje wymyślone drugie życie.
Może On jest, nie chce mi się łamać głowy,
Ale już chyba nie wierzę. Ch... z waszym Bogiem.

A z tym Bogiem to jest tak, że dla mnie go nie ma,
Tylko w duszy mej baśń spisałem, że po śmierci będę hasał z elfami po Śródziemiu.
Kupy się to nie trzyma, ale fajnie jest na coś czekać,
Bo tu syf, kiła, mogiła. To tylko nędzny świat w rękach człowieka.

I sam sobie, tak właśnie, nie czepiaj się już, nie narzucaj mi swej wiary,
Przeczytałeś do połowu instrukcję obsługi mózgu. Sam se łaź po tych swoich bagnach.
Ja słodko się rozsmakowuję w potędze myślenia,
No i jestem tutaj teraz. Racjonalnie, później nic już nie ma.

Dusza? Mam jedną na stanie, ale to mój wybór,
A nie prezent od niematerialnej siły, co żyje na kartkach religijnych podręczników.
Jestem dobry z natury, choć czasem przeklinam bez powodu,
Ale nie zabijam i nie gwałcę. Nie piję z Nienawiścią kolejnej flaszki samogonu.

Nie potrzebuję kogoś tam, na górze, ani w żadnych symbolach,
By wciąż żałośnie błagać o wszystko, żądać i czekać, aż łaska spadnie mi na głowę.
Sam sobie narzędziem. Wolna wola i sumienie,
Niezależnie od pogody, wiem cholera, jakim być człowiekiem!

Tylko patrzę na was czasem ze smutkiem, bo smuci mnie żenada,
Gdy niby z Boga zrodzeni a zabilibyście się za dwa złote więcej w swoich zaskórniakach.
I wciąż paplacie, że tylko wy macie rację! Wciąż monopol na obrażanie w imię uczuć religijnych,
Bo ja chyba nie mam prawa się obrazić, gdy w d... mi krzyż wciskacie na siłę?

Dość tego kazania, Jam jest Bóg i Szatan,
Bo czemu nie? Wystarczy, że uwierzycie, a pójdziecie za mną na zasrany koniec świata!

autor

rebel

Napisany: 2010-09-25 Dodano: 2010-09-24 18:45:47

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie