SAMA
Pogłębiam się w swojej samotności
Odsuwam od siebie promyki radości
Brne w kłamstwa i uciekam od ludzkości
Brakuje mi czyjejś czułości
Odrobiny szczerej, czystej miłości
Czyjejś tak wiele znaczącej bliskości
Jak doświadczyć tego wszystkiego?
Jak odnależć na ziemi swoje niebo?
Czy szczęście jest wszystkim przypisane?
Czy niektóre dusze są jedynie na smutek
skazane?
O ciernie się czasami ocieram
Ból głęboki mi w tej chwili doskwiera
Moja dusza opętana
Czuję się tak bardzo zakłopotana
Chcę się obudzić z tego koszmaru
I już nigdy nie być "SAMA"
Komentarze (2)
bardzo smutny wiersz gorycza zycia przepelniny trafi w
czule miejsce w sercu masz moja lezke:) i dlon pisz
dalej a bedzie lzej bo wszystko w sobie trzeba
wykrzycze zeby bylo nam lzej - ps. poraw literowki:
rozumiem Cię, czuję podobnie... bardzo ładny wiersz