Sama... Zewsząd pomocy brak

Napisane dawno...

Odepchnięta przez życie,
Odepchnięta przez los...
Łez już nie ma,
Bo i niby skąd...
Wszystkie wylane zostały,
Nie raz już, nie dwa...
Życie torturą się stało,
Nie, nie teraz, to już od dawna trwa...
Przestałam walczyć,
Już sensu w tym brak...
Nie mam niczego,
Bo kto by ze mną męczyć się chciał...
Nikt nie rozumie,
Powtarza: "Przestań, nie wygłupiaj się"...
Jak mam przestać, skoro pomocy znikąd,
Nie wygłupiam się, to nie jest fałsz...
Ostatnia dobra dusza zostawia mnie,
Twierdząc, że bez niej będzie mi lżej...
Chryste, czy nie wiesz jak bardzo mylisz się?!
Rany się goją, jednak z tą nie jest tak...
Zaczynam wątpić, czy ból ciała pomaga zwalczyć ten stan...
Dusza dalej krwawi,
Nic już nie zrobi nikt...
Bo jak to powiedział Augustyn święty:
"Łzy są kroplami krwi duszy",
A mnie już ich brak...

...teraz już lepiej jest :*

autor

Seraph

Dodano: 2007-09-28 18:34:26

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie