sami swoi

Wrócił chłop po pracy do domu zmęczony
i tak cicho szepce do uszka swej żony:
- Szef mnie dziś pochwalił, kupił ciasta, lody
i jeszcze koniaczek dla życia osłody.
Wychwalał mnie długo, mówił przez godzinę,
ściereczką z jedwabiu przecierał łysinę.
Kręcił się i wiercił, w końcu wybełkotał,
że choć takim dobry, pogoni mi kota
lub mówiąc dosadniej z pracy mnie wylewa,
bo mu się ma gęba razem z błotem zlewa.
Poczym po kielichu wypił z kolegami,
a mnie postawili jak kibel za drzwiami.

- Gdzie ty mój biedaku będziesz teraz robił,
całkiem cię ten pajac na odchodnym dobił?

- Nie moja słodziutka; wpadłem do prezesa,
(nie znam w okolicy tak podłego biesa)
i mu powiedziałem, co szef o nim gadał,
jak mi po pijaku majtki w kantkę składał,
kiedyśmy bawili u wójta w gajówce,
przy grogu i świeżo zrobionej żubrówce.
No i tym sposobem dość, że mnie wrócili,
to na stołek szefa mego posadzili.

Chcesz wylać z roboty swego pracownika,
nie wpuszczaj go wcześniej za progi kurnika,
bo ci wszystkie kury policzy dokładnie
tak, że ci tupecik bez podmuchu spadnie.
Chcesz robić za świnię, sama wyjdzie z ciebie,
no i miejsce znajdziesz w najprawdziwszym chlewie.
Tak to w świecie bywa, mój drogi kolego,
czy chcesz czy też nie chcesz, swój znajdzie swojego.

autor

szuflada

Napisany: 2017-09-09 Dodano: 2017-09-09 22:45:20

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie