Samo życie
Strawione w pośpiechu,
przeżyte nieskładnie.
Na jednym oddechu,
Co to jest?
Któż zgadnie?
Szalone, burzliwe,
w miłość zubożałe,
Bezbarwne, bezwonne.
Oto życie całe.
Czasem mnie zaskoczy,
powie coś miłego.
Czasem sypnie w oczy,
piasku pustynnego.
Ogólnie?
Być może.
Jest do wytrzymania.
Inni mają gorzej.
Dosyć narzekania!
autor
Osamotniona20
Dodano: 2008-03-29 17:03:47
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Taka prosta poezja, prosta, ale bardzo ładna. Każdy z
nas ma chwile smutne, ale radością w tych smutkach
jest ujrzenie tej lepszej strony tej w której
posiadamy świadomość, że inni mają jeszcze gorzej.
Prawdziwą sztuką jest odnaleść tę świadomość. Piękny
wiersz i godny uznania.
ale czasami możemy ponarzekać hm jestesmy tak
skonstruowani...niestety...
rytmiczny wiersz dobrze się czyta...podoba mi się:)
dużo mądrości w Twoim wierszu, życie nie zawsze jest
różowe ale co nas nie zabije to nas wzmocni..tak już
musi być ;ładny+/;pozdrawiam
/Ogólnie?
Być może.
Jest do wytrzymania.
Inni mają gorzej.
Dosyć narzekania!/ Kiedy takie nastawienie będzie dziś
po przebudzeniu, każdy dzień przeżyjesz świetnie a
ubawisz się nim setnie :) Podoba mi się wiersz - można
tak żyć!
Bardzo dobry wiersz. Jego przesłanie zachęca do tego
by cieszyć się życiem, jego dobrymi stronami, bo
zawsze może być gorzej. Ciekawa forma wiersza.
''Ogólnie być może ,dosyć narzekania,inni mają gorzej
''wspaniały optymizm,a forma utworu lekka
,zwiewnna,zupełnie wiosenna
Domyślam się w wierszu wpływu wiosny i stąd przypływ
energii i trzeźwego i optymistycznego myślenia. Wiersz
aż się prosi na top listę, ale TWA woli adorować i
głosować na siebie.
dobry wiersz..sam tytuł mówi..samo życie...
Ogólnie może być, tzn. nie jest najgorzej, więc
narzekanie nic tu nie pomoże. Bardzo rytmiczny wiersz.
To zależy jak widzimy swoje życie...warto też
przyglądać się jakie mają inni...ot tak...żeby nie
narzekać...brawo, ładny wiersz.
Ależ czy to nie my sami jesteśmy życia kowalem. Pan
Bób daje kowadło,ale młotem już sami musimy kuć i
tylko od nas zależy co wykujemy.Wiersz bardzo ładnie
napisany składnie i rytmicznie.+
jakoś wszyscy nauczyliśmy sie narzekać...a może
zaraźmy się radością z rzeczy małych i nadzieją, że
jeszcze po smutku istnieje też słońce...wazny wiersz!
O taak, wiele, powtarzam wiele razy nie zdajemy sobie
sprawy jak lekki krzyż życia nosimy. Podziwiam i
pozdrawiam
znakomity wiersz.
tak inni mają gorzej, ale czy to jest jakieś
pocieszenie?
Mi sie podoba, nawet bardzo.
pozdrawiam:*