Samo Życie
Otoczona ludzką bezmyślnością,
przygnieciona człowieczą naiwnością,
skrępowana swoją bezsilnością,
mówię ci życie-ciężkie jesteś.
Przez życie idę i się za siebie nie
oglądam,
ilekroć upadam-wciąż się podnoszę,
czy ktoś może powiedzieć mi dlaczego?
Ciężar bólu pokornie znoszę.
Tylko łzy rozpaczy po policzku czasem
płyną,
tylko w sercu rana stara się odnawia,
już nie jestem tą dziewczyną,
życiowa lekcja na duszy ślad zostawia.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.