samo życie
zapalasz płomyczek
i wtedy ten ktoś
bezmyślnym dmuchnięciem
robi ci na złość
rodzisz myśl radosną
a on ci ją skrada
mroczne historyjki
w zamian opowiada
już masz wzlecieć w niebo
ktoś ci skrzydła rani
upadasz boleśnie
w tej życia otchłani
autor
Jolcia
Dodano: 2007-09-20 12:50:09
Ten wiersz przeczytano 516 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
właśnie,:)
Cała prawda wyłania się z treści wiersza, jakieś
nieczyste siły utrudniają nam życie,
Utwór na 5 Pozdrawiam
Trzeba całego życia, aby nauczyć się żyć.
— Seneka Młodszy
Ale trafnie się wstrzeliłaś!- Swoja drogą, przerąbane
mieć kogoś takiego koło siebie- każdą radość
człowiekowi zepsuje!! ... samo zycie...
Śliczny wiersz...Zgadzam się z każdym słowem...
Pozdrawiam !
Znam takich ludzi i -czy to przypadek?- już wcześniej
nazywałam ich w myślach 'wygaszaczami'
Pełno kilerów wokół Cię troi, i zarzynają pomysły
Twoje, lepiej ich trzepnij przez lewe ramie , powróci
miłość, nie zabijanie…