Samodestrukcja
Jestem maszyną uszkodzoną trwale
duszą w zasięgu nikogo
kroplą ciszy umierającą w szale
Dziecięcym światem który nie nadszedł
walką o siłę co ją wciąż gaszę
Chcę się przegłodzić lecz nie potrafię
choć już Cię tu nie ma
nigdy nie odejdę nigdy nie zostawię
Jest już po śmierci
jest już obdukcja
choroba moim życiem
Samodestrukcja
autor
Derealizacja
Dodano: 2019-03-18 20:37:00
Ten wiersz przeczytano 879 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Mega wymowny wiersz o samotności. Faktem jest, że w
samotności człowiek odczuwa taką destrukcję.
- za valanthil-em - pozdrawiam :)
Za Anną. Pozdrawiam serdecznie:)
jeśli peel jest świadomy samo destrukcji, to można
wciąż z tym coś zrobić.
Wow. Oprócz ,,mym'', wow.