Samotna

Samotna, zagubiona.
Nie wie którędy pójść.
Nie wie co zrobić.
Nie otrzyma pomocy.
Nie ma od kogo.

To tylko ona.
Ta, którą świat odrzucił.
Ta, która została pozbawiona szczęścia.
Ta, która w chaosie życia pozostaje.
Ta, która wyrwać się z niego nie potrafi.

A ty.
Ty tam, za rogiem.
Wbij jej ten nóż w plecy.
Spraw by przestała cierpieć.
Dokonaj rzeczy z góry przewidzianej.

Bo ta, która tam stoi.
W natłoku myśli pozostaje.
W chaosie świata, w gwarze miejskiej ulicy.
Czeka na wykonanie, tego co zapisane.
Ze spokojem w oczach, z modlitwą na ustach …

Odchodzi …

autor

KaŚ

Dodano: 2007-05-26 17:03:43

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie