SAMOTNA
Samotna wśród ludzi,zamknięta w
sobie,walcząca z uczuciami czasami nawet z
Bogiem.
Pytająca się ludzi o sens swego życia,
żyjąca nad normami kruchego żywota.
walcząca ze złem i znieczulicą na
cierpienie.
Gotowa iść zapukać nawet do bram piekieł
wierząca we wszystko w sumie brak jej
wiary.
Milcząca na pozór, jednak słychać jej
krzyk.
Życie ją zabija,życie czyli my!
Bo człowiek zatraca wszelkie wartości nie
ma już współczucia dobra i miłości, jest
tylko gonitwa za materialnymi sprawami.
A ona tego nie chce i tym wszystkim się
dławi.W samotności walczy, nadzieją sie
karmi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.