Samotna
spostrzegła w oddali maszt
samotny
widziała w wodzie twarz
samotną
wszystko wokół
znaczyło wciąż nic
patrzyła w lustro
nie chciała żyć
niech położą w trumnie
niech idą w kondukcie
niech ktoś zapłacze
niech inny pomyśli - samotna
odejdzie stąd
tak jak żyła
nie zostawi NIC
bo NIKT
nie będzie
pamiętał
o niej
... Ten, kto nie kocha lub sam nie jest kochany, zawsze jest samotny ... nawet wśród tłumu...
autor
Artystka28
Dodano: 2007-03-28 13:38:27
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.