samotna Holadnia

Leek (13.09.2010)

Zapomniałem dziś przytulić się do ciebie
ukryłem swoje ułomności w głębi siebie
zawstydzony ułomnością własnego ciała
schowałem maskę co nieszczerość dała

Oto stoję ubogacony o los podłością obfity
oszpecony samotnością za pieniądza profity
otwierając oczy okna życia szczęścia szukam
nie ustanie lustrem prawdy o nasz los pytam

Cisza. Jedynie nachalne dźwięki otaczają pokój
kocham niejednokrotny natury subtelny spokój
płaczę na myśl o rodzinie, co było, jest, będzie – przeminie
wybacz mi życie grunty podmokłe, los poprawny co płynie

Nie zabijam cię Boże
krwawisz jednak szkarłatem
Wybaczę sobie może
kiedy życia będę laureatem

Jeden z kolejnych splotów słów - jak jest na emigracji - bez WAS (Kasiu i Tymusiu)

autor

P.W.

Dodano: 2010-09-13 19:40:31

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie