Samotne pióra
Wolność bycia dla
czasu spędzanego razem
więc zaufaj nocy księżycowej
jeśli magią wyobraźni
życzysz otworzyć drogę
gwieździe twej tutaj
wtedy cienie przed srebrem uciekną
ciemną porą
nie zapominając jednak o otchłani
co zostawia poczucie
spętanego serca
walczącego bohatersko niczym
dostrzegając
ból i koniec też zwycięstwa ścieżkę
ale będące grami wewnętrznymi
mirażami zdziczałymi
prowadzonymi przez patrzącego skrzydła
co oszalały
Komentarze (50)
Do rychłego spotkania na Beju.
Pozdrawiam Pawle. :)
Pozdrawiam poświątecznie.
Mam nadzieję Pawle, że mogłeś spędzić święta w
atmosferze wzajemnej, rodzinnej miłości. :)
Wesołych i zdrowych Świąt Wielkanocnych życzę:)
Pawle, wyjdź ze schronu na światło dzienne. 2-ga wojna
światowa już się dawno skończyła. ;)
Gdzie schowałeś się Pawle przed nami? :)
Bardzo mocny klimat, zatrzymujący :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Rana, ból, zawód miłosny, każdy z nas przez to
przechodzi. Wiersz mnie bardzo wzruszył i zasmucił.
Nadzieja
nigdy nie umiera.
Pozdrawiam:)
Coraz więcej rozumiem Twoje refleksje :)
Pozdrawiam :)
Mroczne myśli.
Miłego dnia :)
Przy starości coraz bardziej widzi jak za mgłą
nadzieję przeżycia w zdrowiu
i radości, ale praw natury i darów Bożych nikt nie
zmieni, więc korzystajmy z każdego dnia póki słońce
świeci Pozdrawiam
Refleksyjny do niejednokrotnego czytania. Pozdrawiam.
nie będę pisać, że rozumiem, bo nie rozumiem, ale
czuja, a to już coś
Miałem już przyjemność przeczytać Pawle.
Życzę Tobie w nowym roku 2019 zdrowia, zrealizowania
zamierzeń i dotrzymania postanowień. :)
Opisywanymi obrazami rozbudzasz wyobraźnię czytelnika
i skłaniasz go do refleksji nad istotą, która dotyczy
wielu z nas.
Pozdrawiam.
Marek
Witaj Pawle:)
Nie specjalnie moja tematyka ale przeczytałem z
ciekawością:)
Pozdrawiam:)