Samotne i smutne serce
Samotne, smutne serce
Dyszy z gorąca, z nadmiaru kawy.
Jakże smutne jest nasze życie
I zwykłe, ludzkie, codzienne sprawy.
Mijają dni, tygodnie, lata.
A serce nie pojmuje problemów świata.
Jest małe, lecz mądre
Pompuje krew i poezję.
Poezja z serca płynie.
I ja w to wierzę...
autor
Stefa1932
Dodano: 2014-12-19 16:35:57
Ten wiersz przeczytano 866 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
dobry przekaz ...masz rację poezja płynie z naszego
serca;-)
pozdrawiam serdecznie - podoba się więc zostawiam
+++++++
jak to kawa
jednym szkodzi
innym ciśnienie podnosi
choć i tak jest lepsza
niż herbata zwana czajem
kiedy Poezja z serca płynie
noc ma przespaną albo w namiętności płynie w:):)
Udany refleksyjny wiersz pozdrawiam