Samotni
Samotni ludzie
wiecznie sami
opustoszone serca mają
i rozum podzielony
pomiędzy głosy
we własnej głowie
samotnością naznaczony.
Dla tych
co idą ulicą
samotny
znika za ścianą,
szczęśliwi samotnych ludzi
tak zwyczajnie
nie dostrzegają.
I gdyby nawet
samotni ludzie
na raz zaczeli krzyczeć
to nawet to
nic by nie dało
samotnych
nikt nie usłyszy
autor
Aneta Z
Dodano: 2009-03-07 16:24:47
Ten wiersz przeczytano 514 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Mi podoba się druga strofa.
Samotność to chyba najgorsza rzecz, jaka może
człowieka spotkać, nie życzę jej nikomu.
Przeraża mnie zarówno w odniesieniu do siebie samej,
jak i do innych...
Dobry wiersz ;)
Fajny wiersz,bardzo mi się podoba.niezła końcówka.