Samotni w tłumie

Wzrusza budzi refleksję Twój wiersz Madziu

Piękny wiersz Magdziu. Mimo tłumów widzi się tą gorzką
samotność.

przeżyta na własnej skórze z empatią patrzy na
samotność u innych ludzi...serdecznie pozdrawiam

Krzemanko
Myśli mieszkańców zaprawione egoizmem brzęki kluczy,
odgłosy schodów po których schodzi obojętność to
wszystko dla mnie tworzy bezduszne wiersze, bo nie
takie od serca. Pozdrawiam. Powtórzenie wyeliminuję.
Pozdrawiam serdecznie.

Bodzieńko, a ja tutaj jestem czujesz? Uśmiechnij się.

ja dziś też jestem samotna choć tłum wkoło ....
pozdrawiam

Bardzo mi się podoba!
Mieszkam w bloku. U nas na szczęście schody betonowe i
tylko dudnią, nie skrzypią ;)
Pozdrawiam! + :)

msz zapisał bym ten tekst tak
(oczywiście, jak krzemanka, niczego nie sugerując);

w tłumie samotni własną drogą kroczą;
wyalienowani, wciąż na uboczu
niezrozumiani, stale się boczą
na beton klatek jednakowych bloków

kiedy drzwi tylko zaskrzypią nad ranem
i echo niesie brzęk kluczy matowy
bezdomne wiersze przez wszystkich niechciane
opuszczają tupiąc klatki schodowe

samotni w tłumie, który tuż za ścianą
przechodzi pomimo w sedno i motto;
"już nikt nie ma czasu, aby przystanąć
i poczuć jak gorzki smak ma samotność"..

A wszystko przez blokowiska, sypialnie...ludzie
mieszkają, obok i się nie znają...czasami zdawkowe
dzięń dobry...i tyle z nas co po nas...pozdrawiam
serdecznie

Naprawdę przyznać się trudno
mieszkając w Łodzi… w Sosnowcu…
że jesteś wyspą bezludną
na oceanie wieżowców.

Podoba mi się ten rytmiczny wiersz o samotności.
Jednak na miejscu autorki
przemyślałabym ten fragment
"Bezduszne wiersze nikomu nieznane
krótko zadźwięczą i spadną na schody.", msz prawdziwe
wiersze nigdy nie są bezduszne, a poza tym warto
byłoby pozbyć się powtórzenia "schody". W ostatnim
wersie czytam sobie "gorzko" zamiast "bardzo".
Wiadomo, że to sugestie czytelniczki, a nie rady
eksperta. Miłego dnia.

Ten smak nie jest zbyt dobry.