SAMOTNI WŚRÓD SAMOTNYCH
po wizycie w DPS ...
Oni dobrze wiedzą
rozstanie boli
chociaż wokoło
są sami „swoi”.
Swoi z powodu
wspólnego bycia
taka namiastka
dawnego życia.
Tu są fizycznie
lecz tęskne myśli
błądzą wciąż tam
gdzie zostali bliscy.
Nawet gdy radość
uśmiech na buzi
to zawsze krótko
bo smutek w duszy.
Choć opieka dobra
personel dogadza
to cierpią jak drzewa,
które ktoś przesadza.
Zamknięci w
sobie
zobojętniali
odliczają dni,
które zostały.
autor
zdzisław
Dodano: 2014-04-12 21:44:46
Ten wiersz przeczytano 557 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Znam te tematy i wiem jakie to jest trudne do
opisania. Pozdrawiam.
http://www.eioba.pl/a/2q6k/kwadrans-z-grafomanem#ixzz1
JVEtcGMh
Smutna refleksja, ale niestety niektórych spotyka
właśnie taki niewdzięczny los.
Pozdrawiam.
Smutna rzeczywistość - czasem nie ma się wyboru
Bardzo smutny obraz.. bez nadziei..