Samotnia

Wstałem rano i siadłem do stołu...

Rak sam
Samotnie leży w trumnie
Tych co go lubią on zapomina,
boi się i z życiowych pomocników wycina

On przez życie jak lawina,
igłami, szczypcami,
Uwsteczniającymi emocjami
I ich rozsądku torturami

Dobrze, że "Red Label" stoi
Zaraz węwnątrz ustrój ustroi
Iluzorycznie uspokoi
Racjonalnie ból podwoi

Przez ustaniec
Zdejmie frustratu kaganiec
Zbuduje ignorancki szaniec
Skąd ciskane zgorzknienia salwy
Odkryją potem z poparzeń nieco gorzkiej prawdy

Jaki jest ból zgorzkniałego nieudacznika?
To z wymiernych boskich przykazań wynika

Zastanawiam się gdy widzę tych starszych
W swym upodleniu bardziej okazalszych
Ktoś powie: z własnego wyboru
Ja powiem: z emocjonalnego, prymitywnego - nie homo-sapiens - pierwotnego terroru

Sprawdzisz?
Nie sprawdzisz?
Indywidualną prawdą wzgardzisz

autor

uUulotny

Napisany: 2006-09-12 Dodano: 2006-09-15 12:05:51

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie