Samotnia
Niebo pachnie błękitem...
Słońce otula rozkosznie w swych
promieniach...
Tylko drzewa wydaja się być niedostrzeżone,
płacząc złotym deszczem, niemo wołając o
pomoc...
Nikt nie słyszy...
Ty, podobnie jak te drzewa...
Pominięty...
Idziesz samotnie do przodu, stojąc jednak w
miejscu...
Nikt nie zauważy kiedy spadnie Twoj ostatni
liść...
autor
Olenka-buziolek
Dodano: 2007-10-14 20:23:19
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Sens ludzkiego przemijania...
Czasem wydaje się nam że biegniemy do przodu, jesteśmy
daleko... a w rzczywistości to tylko krok...
niedostrzegalni...