samotność

samotność towarzyszy człowiekowi od zawsze, można być samotnym będąc z kimś i to jest najgorszy rodzaj samotnośći...

Samoność....jak okrutnie to słowo brzmi...
Jego wypowiedzenie budzi we mnie lęk...strach aż ciało me drży ...i serce płacze...
Samotność -nie powinno jej być , nie powinno się jej czuć.
Zabija ona w człowieku nadzeje...dręczy i staje się zmorą życia....
Niełatwo ją pokonać...
Do tego potrzeba ludzi...,dobrego serca...
Za szybą widzę wpatrujacą się staruszkę w granatowy aksamit nieba..
Zatrzymuje się i patrzę...
w szybę ,jej twarz jest przepelniona smutkiem a oczy obojętnością...
Łza powoli spływa po jej policzku...
Stoje i patrzę chcę odejść ale nie mogę..
Odwracam się szybko...i powoli ruszam ...
Jakiś głos mówi mi ...-"odwróć się"Spoglądam...staruszka dalej patrzy ...nagle podnosi dłoń i kładzie ja cała rozwartością na szybie......
Nagle zrozumiałam,że ona woła o pomoc ,o nadzieję...
Spoglądam wyżej na dom ,moje oczy wędrują na szyld:"Dom Opieki Społecznej."
I wszystko stało się jasne....
Tóż za rogiem...płacze dziecko,któremu brakuje matczynej miłośći,szuka jej , pragnie,jego samotność osiaga horyzont.......
Jego ból siega granic , wyje z samotnośći....i płacze...
Ktos drugi czuje się samotny mimo iż kocha , ale z tą druga osoba czuje się bardziej samotny niż bedąc sam.
Kazdy z nas potrzebuje miłośći,pragnie być potrzebny.
Pamietajmy o tym...

Dla wszystkich samotnych.

autor

pedrosia

Dodano: 2005-03-25 19:31:30

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie