Samotność
Kto to powiedział, że ktoś być musi,
By dzielić troski, iskierki szczęścia.
Me serce nie chce lekarza duszy,
Bo lekarz duszy to nowa męka.
Bo znów się zaczną czułe wyznania,
Długie wieczory u Twego boku.
Wiem, że nie zniosę chwili rozstania,
Że nie zapomnę Twego uroku.
Łatwiej przez życie kroczyć samotnie,
Złudnej nadziei w sercu nie nosić.
Spędzać z książką wieczory sobotnie.
I później nikogo o litość nie prosić.
Komentarze (3)
Nie zgodzę się z Tobą, samotność jest koszmarna, wiem
to zbyt dobrze. Choćby miłość miała trwać chwilkę
tylko, to warto zaryzykować. Uczucie wypełnia pustkę.
Lepiej żyć, a nie wypełniać życie czymś zamiast
Piękny wiersz... choć smutny... ale śliczny :) miłość
jest bolesna ale czasami warto pocierpieć choćby dla
niezapomnianej chwili spędzonej z ukochaną osobą...
pamiętaj, że wspomnień nikt nam nie odbierze...
trzymaj się... pozdrawiam
Błagam Cię tylko tak nie myśl, samotność to najgorsza
katorga, a tęsknota, choć potem boli, jednak wypełnia
Twą duszę i Cię buduje..