SAMOTNOŚĆ

ja
w chwili rozstania
bez powrotu do szczęścia
sama pamięć nie wystarcza

najjaśniejsza ze wszystkich
promyków nadziei
umiera
przejrzyste okno uśmiechów zamyka się
w powolnym tempie do mojego umysłu wkracza myśl
że zawsze będę sama...

ja
w pustym pokoju zamknięta
niezauważalna
przez radość i uśmiech –
samotność nigdy nie zginie

pozostaje
tylko szansa na lepsze jutro...
zanikająca z chwili na
chwile

autor

misio1303

Dodano: 2007-02-16 12:48:41

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie