Samotność

Samotność wpływa przez otwarte okno
Wypełnia każdy zakamarek mego domu
Przez nią gaśnie wszystko co dźwięczne
I kolory tracą swoje piękne barwy.
Zapanował czarny czas w mym umyśle
Wszystko straciło sens w ciągu chwili magicznej
Błądzę wśród mgły niemożliwej do przebycia
Uwitej z wyblakłych kolorów nici życia.
Cząstka mej duszy zanika powoli
Ocean samotności pochlania ją do woli
Wiec z nóg upadam na kolana
Słysząc jęki umysłu i głosy konania
Przytłacza mnie każda chwila w czterech ścianach
Każdego dnia jestem na skraju wyczerpania
Ona góruje i taka jej rola
Codzienne przypominanie, jak bardzo czuje się samotna...

Każdy potrzebuje przyjaciela...

autor

SolangeDeath

Dodano: 2007-12-04 15:43:34

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie