samotność
moja samotność
rozbrzmiewa w ciszy
opadają płatki stokrotki
kocha - nie kocha
stukot serca
na palcach się skrada
szum rzęs gdy zamykam powieki
chłonę świat
piję go do dna
smakuję niebo
wiatr łaskocze moje łzy
opadają na dno kieliszka
wino ma Twój zapach
wszystko jest Tobą
Komentarze (6)
"stokrotek" raczej... ładny, prostolinijny wiersz :)
Ładny, głęboki;)
Czytałam z uwielbieniem..+
Nie tylko samotność jest w twoim wierszu. Jest również
nadzieja. Głosuję i pozdrawiam.
Dawno nie czytałam lepszego, poetyckiego opisu
samotności. Brawo!
i smutno, i radośnie. jeśli chłonie się świat, jeśli
samotność dźwiękiem rozbrzmiewa, jeśli wiatr łaskocze
łzy - to nie jesteś samotna. masz złote myśli, masz
wino i wspomnienia. i ode mnie pozdrowienia.