...Samotność...

Jeśli czasem czujecie że mimo wielu przyjaciół, jesteście tak naprawdę sami, to wiersz dla was...

Samotność ogarnęła moje serce
i miota mną we wszystkie strony,
nie mogę się od niej uwolnić,
zbyt mocno ściska moją duszę.
Opadam z sił, powoli tracę oddech,
coś odbiera mi ostatnie "krople" życia
i ciągnie w kierunku mroku,
oddalam się od światła.
Ciemność zasłania moje oczy,
powieki opadają,
zapadam w długi sen,
czy zdołam się z niego obudzić?

Powoli tracę już nadzieje,
że kiedyś to odmieni się,
pragnę znów uwierzyć w siebie,
czy odnajdę się?
I znów się czuję niewidzialna,
choć ludzie otaczają mnie,
cień osłonił moją twarz,
płomień wiary zgasł...

autor

KraQsiK (GiRl)

Napisany: 2004-08-08 Dodano: 2004-12-29 11:23:03

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie