Samotność !
Samotność !
Jeszcze wczoraj
byłaś przy mnie ,
siedzieliśmy
na parkowej ławie
przytuleni do siebie .
Dziś już Cię nie ma ,
deszcz zmył Twe ślady ,
Twój błogi zapach ,
wiatr rozwiał Twój powab ,
i Twój szczebiotliwy głos !
Zostałem sam z sobą
ze swymi myślami ,
i ze wspomnieniami
wczorajszego dnia .
Nasze chwile
zabrał czas dwudziestego wieku ,
i przeniósł je ,
w dwudziesty pierwszy wiek !
Ile to już lat ?
Ile ?
Józef
Komar
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.