Samotność
Siedziała nad rzeką
samotność samotna
siedziała ... opuszczona
To Twoja samotność
na Ciebie czekała
Byś chwycił ją... w ramiona
Ona jak cień Twój
Kroczy za Tobą
mimo że ją odpychasz
Czeka cierpliwie
wierząc głęboko
ze kiedyś ją pokochasz
autor
dakla
Dodano: 2010-03-16 16:17:13
Ten wiersz przeczytano 547 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz zgrabny....a samotność, lepiej niech nas
omija:)
pokochać samotność? ciekawy pomysł. można ale jak
kochankę... nie za często...