samotność...

...samotnym...

Kiedy drzewo jedno się ostoi
Pożar wszystko zniszczy
Byle zefirku się boi
Rośnie samo wśród zgliszczy

Szczęście w tragedi mowią
Przecież dalej żyje
Lecz wszystkiego nie widzą
Samotność wokół się wije

Korzeń wciąż ten sam
Kora nadpalona
Liście na czubku - brak ich tam
Niejedna gałąź płomieniem nadgryziona

A u ludzi jest na wspak
Z zewnątrz się nic nie zmienia
Niby dobry jest to znak
Jednak w duszy wiele cierpienia

Jedno pewne w samotności
Zawsze można kogoś poznać
Kto dostąpi niezwykłych godności
Wielkiej miłości doznać

Trzeba oczy mieć otwarte
W ogóle nie próżnować
Zwiedzić szlaki nieprzetarte
Mocną więź zbudować...

autor

kid_rock

Dodano: 2007-01-25 09:35:37

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie