Samotność
Nie wybrałam ciebie - a jesteś.
Nie chciałam ciebie -a przyszłaś.
Nie myślałam o tobie - a istniejesz.
Samotność!
Budzisz mnie codziennie
po lewej stronie łóżka.
Patrzysz na mnie w lustrze,
odbierając nadzieję.
Tulisz mnie do siebie,
choć nie ma nikogo.
Szukam kogoś w samotności.
Znieczulam na miłe słowa,
na dobre spojrzenia.
Wyostrzam czujność,
osłabiam spontaniczność.
Samotność to stan zniewolenia!
Komentarze (8)
Bardzo ładnie, chociaż no co tu dużo mówić smutno:)
Jak wiatr, tak zmienny jest los człowieka.
Nikt nie wie, co go jutro czeka.
Jednych zasmuci, drugich rozweseli.
Jednych połączy, drugich rozdzieli.
Lecz wszystko mija, idzie
w zapomnienie.
A w głębi serca zostają
wspomnienia. Czasem troche samotności trzeba .
Samotność nie musi być zła, można nauczyć się z nią
żyć, a prędzej czy później los się odwróci:) Bardzo
ładny wiersz, pozdrawiam!
Samotność to na pewno jakiś stan zniewolenia,nie jest
łatwa,warto spróbować się z niej wyzwolić.Przepraszam
Cię dasiu do LILIA:
Myślę,że nie masz pojęcia co to jest samotność i
dobrze,a psychologiczne punkty widzenia,można włożyć
sobie w but.
samotność z psychologicznego pkt. widzenia jest tak
samo potrzebna jak bycie w związku partnerskim czy
przyjacielskim bo podobno pogłębia duchowość i
kreatywność a napewno nie boli, proponuję wętki,
wysiłek fizyczny albo dobrą książkę i życie dalej...
Niestety,a milosc uzaleznia,to kiedy jestesmy wolni?
niesamowicie o samotności, inaczej, poruszająco
Podobają mi sie Twoje wiersze, ale nie znieczulaj się
na miłe słowa, to przyjemnie je słyszec.