Samotność
Gdy się spać położę
i nie mogę spać,
modlę się do Boga samego,
żebym doczekała
do rana białego.
O moi kochani,
moje drogie dzieci,
jak tej waszej matce,
życie smutno leci.
Żebym była zdrowa,
to bym się cieszyła,
do was przyjechała,
była bym ja z wami
do końca życia mojego.
Nie wrociła bym ja
do domu własnego,
bo ja tutaj nie mam,
ni męża ,ni siostry ,
ni taty,ni mamy.
Wiecie moi drodzy
jak smutno jest żyć samej.
Bo moja rodzina
już poszła do nieba.
Tylko im modlitwy,
tej mojej potrzeba,
by się modlić za nich,
żeby w niebie byli.
A wszyscy tam w niebie,
niech będą szczęśliwi
autor
Marianna1931
Dodano: 2013-10-30 03:13:18
Ten wiersz przeczytano 1430 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
'i nie mogę zasnąć'
Wokół rodzina a samotność doskwiera. Trudny czas.
Pozdrawiania Mario:)
Bardzo mnie wzruszył Twój wiersz. Cieplutko
pozdrawiam:-)
Kochani dziękuję za komentarze-pozdrawiam serdecznie
Uczucie samotności doskwiera gdy wśród żywych nie masz
przyjaciela. Pozdrawiam :)
Czytając wyczuwałam twój autentyczny smutek. Życzę
wielu przyjaznych dusz obok Ciebie.:)
Bardzo smutny Twój wiersz droga Marianno, przemawia
samotność, życzę Ci dużo, dużo zdrówka i pozdrawiam :)
Nawet w tej samotności wiezy z tymi co odeszli wiele
znaczną.. i modlitwa. Pozdrawiam ciepło..
bardzo smutny wiersz, niech chociaż ta modlitwa
pocieszy...
I ja przytulam. Kiedyś na Beju byliśmy jedną rodzina,
mam nadzieję, że to wróci. Dobranoc
Marianno przytulam Cię i Pozdrawiam serdecznie
Twój wiersz wart jest tytułu
pozdrawiam
Tak to prawda samej smutno.Ja poprawiłabym "i nie mogę
spać," na i do późna nie
spię."samego"skreśliłabym.Wiersz jest 6-zgłoskowiec
więc w trzecim wersie jest 9.Pozdrawiam.
Smutne ale smutne nie musi być, wystarczy chcieć i
każdy kolejny dzień starać się tak przeżyć, jak miałby
to być nasz ostatni,pozdrawiam.
Tak to prawda modlitwa jest bardzo potrzebna nam jak i
osobą, które już odeszły. Marysiu Twój wiersz jest
smutny, lecz bardzo prawdziwy…
Pozdrawiam i ściskam serdecznie:)
Wśród bliskich wczoraj, a sam dzisiaj,
cóż, takie są koleje życia!
Pozdrawiam!