Samotność
Tulę samotność do poduszki
za oknem mrok ponury gości
żadnej przyjaznej twarzy obok
serce wciąż szuka znajomości
zegar wystukał już godzinę
za chwilę drugą znów wybije
a ja wciąż sama tak codziennie
pustkę i słabość ciągle czuję
myśli wnet wszystkie pobłądziły
tylko rozstanie nadal boli
karmię swą duszę izolacją
czuję że jestem jak w niewoli
autor
maria35
Dodano: 2015-05-12 01:30:25
Ten wiersz przeczytano 2088 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Uwolnię Cię :-)
Wyrwij się z tej niewoli samotności, choćbyś miała
drapać i kopać, warto. Nigdy się nie poddawaj.
Pozdrawiam.
juz dzis a raczej wczoraj ujzalem w beju wiersz
innego.. i on sie wyroznial z tłumu jak i twój jest
inny... Wiec ja wszedł na twe pisanie i dalej se
pospaceruje by zakosztować cząstkę ciebie w tak
pięknych czystych słowach
pozdrawia nieJaszew
Piękny i smutny,znam ten stan ducha, ale Marysiu
jeszcze wiele przed Tobą,życzę powodzenia i spełnienia
:)
Smutna samotność
Bardzo boli
...to boli...bardzo.Cierpisz w ciszy i
samotności.Kochasz nadal więc ból jest
większy...Piękny lecz zraniony Twój "motyl", głęboko
zraniony.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)Musisz być
silna, musisz wstać i dumnie unieść głowę w stronę
słońca,...jutro jest tajemnicą i to jest
piękne.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)
coś wiem na ten temat
siedem lat poza domem...
piękny wiersz
i tak też pozdrawiam:)
Ładnie na dobranoc.Pozdrawiam)
Ładny choć smutny wiersz:( Nikt nie powinien być sam:)
Pozdrawiam ciepło:)
samotność czasami jest tak czarna jak....pozdrawiam
Ja ostatnio też
Bardzo smutny wiersz ale tak jest z tą samotnością
z samotnością trzeba się zaprzyjaźnić, wtedy nie jest
straszna:):)
Poprawka. Samotność MOŻE BYĆ przyjazna...
Pozdrawiam!