Samotność
Tulę samotność do poduszki
za oknem mrok ponury gości
żadnej przyjaznej twarzy obok
serce wciąż szuka znajomości
zegar wystukał już godzinę
za chwilę drugą znów wybije
a ja wciąż sama tak codziennie
pustkę i słabość ciągle czuję
myśli wnet wszystkie pobłądziły
tylko rozstanie nadal boli
karmię swą duszę izolacją
czuję że jestem jak w niewoli
autor
maria35
Dodano: 2015-05-12 01:30:25
Ten wiersz przeczytano 2095 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Samotność nie może być przyjazna,
jeśli jest podyktowana wyborem, a nie strachem!
A ja sobie czytam - serce wciąż szuka (znajomości)
(wzajemności) - trochę smutny, szczególnie wiosną
wiersz - Pozdrawiam serdecznie
Samotność, o której piszesz jest bardzo bolesna?
Nikt nie powinien być sam szczególnie ten, który
oczekuje od życia czegoś specjalnego, czyli miłości
drugiego człowieka…
Pozdrawiam bardzo serdecznie i ślę uśmiech:)
samotność jest trudna, życzę poznania bratniej duszy,
pozdrawiam :)
Samotność radośnie nie nastraja ale czasem dzięki niej
piszemy piękne wiersze taki ja Twój :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Smutny, ale piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Smutno o samotności
pozdrawiam
smutny ale ładny wiersz, pozdrawiam
Smutny...
+ Miło było przeczytać (:-)}
smutny,ale piękny
bardzo dziękuję
Samotność nigdy nie będzie naszym sprzymierzeńcem.
Wiersz bardzo życiowo ujęty. Pozdrawiam:)
choćby spacer. pozdrawiam
Pięknie opisałaś samotność, Mario. Nie karm duszy
izolacją, nakarm ją nadzieją, będzie lepiej tylko
musisz w to uwierzyć, pozdrawiam ciepło
Samotność tak boli. Ładny tekst. Pozdrawiam Mario