Samotność
Tulę samotność do poduszki
za oknem mrok ponury gości
żadnej przyjaznej twarzy obok
serce wciąż szuka znajomości
zegar wystukał już godzinę
za chwilę drugą znów wybije
a ja wciąż sama tak codziennie
pustkę i słabość ciągle czuję
myśli wnet wszystkie pobłądziły
tylko rozstanie nadal boli
karmię swą duszę izolacją
czuję że jestem jak w niewoli
autor
maria35
Dodano: 2015-05-12 01:30:25
Ten wiersz przeczytano 2089 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Piękny smutek...
pozdrawiam :)
bardzo ładny wiersz....smutek i samotność zawsze razem
...
pozdrawiam życząc więcej radości:-)
Życie nas nie rozpieszcza.
piękny przekaz...bardzo się wzruszyłem:) pozdrawiam
Piękny wiersz Mario.
Nie jestes sama,WITAJ w klubie.
Pozdrawiam CIEPLUTKO:)
Bardzo dobrze oddany stan samotności,dobry wiersz.
Skoro samotność tak bardzo dokucza
to może warto rozejrzeć się za kimś kto by pozwolił
jej się pozbyć?
Pozdrawiam serdecznie życząc miłego dnia:)
Piekny lecz smutny wiersz,pozdrawiam serdecznie