"Samotność"
Samotność to pustka gdzieś w głębi
człowieka, wędruje bez celu, kąsa, wraca,
czeka
i choć wypełnia tylko cząstkę duszy
w jej objęciach rozum pęka i się kruszy
Samotność to z sumieniem swym niezgoda
płonący świat wokół, wieczna niepogoda
i choć wybrzmi tylko dźwięku
bezdomnością
nie chce istnieć sama tylko wraz z
miłością
Samotność to także zguba pośród marzeń
nędznych przyzwyczajeń, wspomnień, cech i
wrażeń
i choć bywa złym rozdziałem w życiu
kiedyś odchodzi, pozostaje w ukryciu
Samotność to chmurą ciemną płynący
czas
szaleństwo szarości, migoczące cienie
gwiazd
i choć mgłą dosięga najdalszych
zakątków
w obliczu przyjaźni, to pył, to szczątki
Samotność to łza dla cienia dnia
minionego
żarząca się wola, setki pytań dlaczego?
i choć potrafi zmusić do myślenia lęka
się zadumy, broniąc serc samotnych
cienia
odrzucanym...
Góral Jagódka
Komentarze (9)
bywa też i tak, że sami siebie skazujemy na odrzucenie
b.dobry wiersz, pozdrawiam
Samotności jest zazwyczaj niechcianym elementem życia.
samotność nie musi być samotna ..
wystarczy otworzyć okno na świat i uśmiech swój dać ..
ładny wiersz ..
Coś dla odrzuconych, bardzo przyjemny wiersz :)
Pozdrawiam i daję plusik +++
Samotność, coś wiem o tym
Ładnie wszystko o samotności pokazane
Pozdrawiam+
*ze starych
racja, tak się kończy wklejanie z starych szufladowych
plików:)
Hmmm, z samotnością warto się zaprzyjaźnić, aby nie
przerażała, gdy przyjdzie znienacka. Nikomu na pewno
jej nie życzę...
W ósmej strofie w miejscu "najdalsze zakątki" czytam:
i choć mgłą dosięga najdalszych zakątków...
Pozdrawiam :)
Wyczuwam krzyk poprzez słowa bijące się we własnej
głowie...