Samotność.
Tym którzy czują się samotni.
Samotność to choroba duszy
najsilniejszego nawet skruszy.
A ona czyha wciąż na człowieka
i go dopada choć on ucieka.
Mocno zaciśnie w swoje łapy
nie ważne biedny czy bogaty.
I cierpi smutna człowiecza dusza
ból serca-złej pustki katusza.
Lecz aby uniknąć stanu owego
musisz zapoznać kogoś miłego.
Miłą osobę co cię polubi
samotną byłą przez okres długi.
Z chwilą gdy spotkasz już przyjaciela
to i samotność ci nie doskwiera.
Umiesz już kochać i być kochanym
czujesz się świetnie ze swym wybranym.
Spędzacie razem ranki wieczory
jesteś szczęśliwa teraz do woli.
Siadacie wspólnie z kieliszkiem wina
czując że szczęście przy życiu trzyma.
autor
LUBELAK
Dodano: 2019-05-08 12:47:25
Ten wiersz przeczytano 862 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Dziękuję wszystkim co znaleźli wolną chwilę i
wstąpili.Pozdrawiam.
Tak Lubelaczku, samotność to bardzo trudny stan duszy.
Ale jak sam mówisz w wierszu, jest na to rada.
Popieram puentę.
Jak najbardziej doskonała recepta na samotność,
pozostanie tylko dbać o kondycję w związku :)
treść i przesłanie - bardzo na tak.
formę wiersza przemilczmy ...
życzę samych przyjaciół koło siebie :)
Tak byc moze...
"Siadacie wspólnie z kieliszkiem wina" już widzę w
ręku strzałę Kupidyna
- wesoły
i potrzeba jak kromki chleba...
Pozdrawiam...w maju łatwo zgubić samotność.
Ładnie.
to rzeczywiście choroba duszy, bo można być solo, ale
nie samotnym
Nie wiem, czy samotność jest chorobą, ale czasem tak
się nam życie układa, że zostajemy z pustką...
Serdecznie pozdrawiam :)